独角戏———跑操所见

                                         一.
                           拉链，
                           咬住了红袖章。
                           任凭男孩怎般用力，
                           拉链不肯松口，
                           袖章也不愿离弃。

                           于是，
                           他们便粘在一起———
                           像地上的血迹。


                           而那群人，
                           他们在看，
                           却没有人上前去;
                           他们在说，
                           还没有人上前去;
                           他们在笑，
                           依旧没有人上前去。

                           可乐，可笑……
                           那男孩的独角戏。

                                        二.
                           袖章，血一般殷红。
                           是雷锋肩上的红领巾？
                           不，或许                                    
                           是小丑手里表演的道具，正如，
                           在那群人眼里。

                           “我们没必要去”，
                           他们在看；
                          “我们没想起”，
                          他们在说；
                         “我们没必要去”，
                          他们在笑……

                          笑：
                          跑操的口令快要喊起，
                          可袖章依然没能脱离，
                          那男孩，很是心急……

                          醒目的袖章的红
                          被笑声所遮盖，
                          不曾融化冷漠的心，
                          却已跌入谷底。

                                        三.
                          独角戏，独角戏
                          序幕次次被拉起，
                          台下看客很多，热闹、冷漠；
                          台上演员就一个，委屈、着急。
  
                          男孩已在哭泣，
                          却被当作高超的演技
                          他们在笑，
                          却没有人上前去，
                          像是欣赏
                          一场独角戏。

跑操，好久没有这种感觉了，满满的回忆，排版还需打理。问好新诗友

幻点 发表于 2017-4-8 21:12
跑操，好久没有这种感觉了，满满的回忆，排版还需打理。问好新诗友

感谢指导，么么哒。